Zasób Archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie powiększył się o kolejne dwie spuścizny.
20 grudnia br. siedzibę Archiwum odwiedziła pani Ewa Strzelska, córka prof. Stanisława Grzybowskiego i wnuczka prof. Konstantego Grzybowskiego. Odwiedziny były okazją do podpisania dokumentów, potwierdzających przekazanie do Archiwum spuścizn Jej ojca i dziadka.
Konstanty Grzybowski (1901–1970) był historykiem prawa i doktryn politycznych. Doktoryzował się w 1927 r., od 1928 wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, próbował również działalności politycznej (początkowo związany ze środowiskiem tzw. konserwatystów krakowskich, następnie z BBWR i Stronnictwem Demokratycznym).
Po wojnie wznowił działalność naukową na UJ, w 1948 r. został dziekanem Wydziału Prawa. Od 1962 pracował także w Instytucie Historii PAN. Był członkiem Akademii oraz licznych krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych. Udzielał się również jako publicysta.
Przekazane do naszego zasobu archiwum osobiste Konstantego Grzybowskiego to około 2,60 mb. akt. Znajdują się tam przede wszystkim jego prace (w formie rękopisów, maszynopisów czy makiet wydawniczych, a także wycinki prasowe z jego publicystyką), materiały warsztatowe, dokumentacja działalności w instytucjach i towarzystwach naukowych, korespondencja z wydawnictwami i redakcjami czasopism. Osobną, dużą grupę stanowią materiały osób obcych (referaty czy recenzowane prace innych naukowców) oraz korespondencja prywatna. Niewielką częścią spuścizny są natomiast materiały biograficzne (przede wszystkim dotyczące przebiegu pracy) oraz dokumentacja, związana z działalnością polityczną (zachowały się nieliczne materiały z okresu związków Grzybowskiego ze Stronnictwem Prawicy Narodowej, jeszcze mniej jest papierów z czasów powojennych).
Stanisław Grzybowski (1930–2022) urodził się w rodzinie Konstantego i Krystyny z Estreicherów. Uczeń Gimnazjum im. Jana Sobieskiego, w 1950 został aresztowany przez UB w związku z działalnością antykomunistycznej organizacji, założonej przez jego szkolnych kolegów. Po kilku miesiącach został zwolniony, kontynuował studia historii na UJ, które ukończył w 1954. Ze względu na wcześniejsze aresztowanie odrzucono jego wniosek o aspiranturę na Uniwersytecie. Dopiero w 1955 przyjęty został do Instytutu Historii PAN w Warszawie.
W 1978 r. związał się z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Krakowie (późniejsza Akademia Pedagogiczna, obecnie Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej), gdzie do emerytury wykładał – a przez pewien okres był dyrektorem – w Instytucie Historii. Specjalizował się w historii nowożytnej krajów Europy Zachodniej. Oprócz pracy naukowej Grzybowski tworzył również poezje.
Archiwum osobiste Stanisława Grybowskiego składa się z ok. 0,82 mb. akt. Znajdują się w nim prace twórcy spuścizny (przede wszystkim maszynopisy) oraz materiały warsztatowe, związane z jego twórczością naukową, materiały działalności organizycjno-naukowej i wydawniczej (recenzje wydawnicze, umowy ws. publikacji, korespondencja z wydawnictwami i redakcjami czasopism), materiały biograficzne (dokumentacja przebiegu pracy zawodowej, certyfikaty i dyplomy, fotografie z podróży, portrety członków rodziny, rysowane ołówkiem przez brata jego żony, Jadwigi z Lehrów), korespondencja.
Na szczególne podkreślenie zasługuje obecność w archiwum Stanisława Grzybowskiego „spuścizny w spuściźnie” – w grupie materiałów rodzinnych znajdują się papiery jego żony, Jadwigi z Lehrów Grzybowskiej, wieloletniej pracowniczki Biblioteki Jagiellońskiej, w tym jej prace, materiały działalności naukowej, zawodowej i wydawniczej, materiały biograficzne oraz korespondencja.